Column: De laatste zorg
Als directeur van ons uitvaartbureau houd ik me bezig met nieuwe ideeën uitwerken, administratieve zaken, personeelszaken en het regelen van uitvaarten. Zo kan ik ‘s ochtends beginnen met een to-do-list waar ik de dag goed mee gevuld krijg. Maar dan komt er een melding van overlijden binnen, gaat die lijst aan de kant en ga ik naar de familie toe. Prioriteiten stellen is namelijk ook heel belangrijk.
Als er iemand is overleden is een van de eerste dingen waarvoor we zorgdragen de overledene zelf. Het verzorgen van de overledene gebeurt voor het grootste deel samen met de nabestaanden. Soms willen ze alleen kijken en erbij zijn, maar meestal, als ze het even aangekeken hebben, komen ze dichterbij staan en helpen ze uiteindelijk mee.
Voor veel mensen voelt het als een van de laatste dingen die ze nog voor hun dierbare kunnen doen. En voor ons voelt het als een soort kennismaking met de overledene. Degene waarover je de hele week praat maar die je vaak niet bij leven hebt gekend.
We verzorgen met de nabestaanden bij de overledene thuis, in het verzorgingshuis of in ons rouwcentrum. Het is een mooi en intiem proces om met elkaar te doen. Er wordt gewoon tegen de overledene gepraat en naast de bekende traan is er vaak ook ruimte voor een mooie anekdote.
Toen ik op mijn 20e voor het eerst bij een verzorging aanwezig was, stond ik in de deuropening te kijken. Ik vond het spannend omdat ik niet wist wat ik kon verwachten. Al snel raakte ik er vertrouwd mee en hielp ik mee.
Zo is het bij nabestaanden ook en dat begrijp ik goed. Daarom nemen we er alle tijd voor om mensen te laten wennen en kunnen ze er altijd voor kiezen om even weg te lopen als daar behoefte aan is.
Na een verzorging is de reactie altijd dat men het zo fijn vond om bij dit stukje aanwezig te zijn geweest of te hebben geholpen. Een waardevolle bijdrage aan alle stappen die in die dagen genomen worden.
Binnenkort mogen we aan een palliatief nachtzorgteam van Zuidzorg vertellen wat er gebeurt op het moment dat de zorg voor hen ophoudt en bij ons begint. Wat komt er allemaal bij kijken en wat is onze werkwijze. Ik kijk er naar uit om mijn passie en kennis met anderen te mogen delen.
Dat ik eigenlijk nooit weet hoe mijn dag gaat lopen is iets waarvan ik het niet anders zou willen. En prioriteiten stellen lukt ook steeds beter. Soms laten dingen dan wat langer op zich wachten.. zoals de column deze maand.
Lieve groet, Renske