Column: Uitvaartzorg en corona
We leven in een rare tijd. Als iemand ons dit in januari had verteld, hadden we het niet geloofd. Ondertussen staat onze wereld al ruim twee maanden op z’n kop door de komst van corona.
Toen het duidelijk werd dat Nederland, en zeker Noord-Brabant, niet gespaard zou worden, maakte mijn hoofd overuren. Wat als we dezelfde taferelen zouden krijgen als in Italië? Hopelijk niet dacht ik, maar ik wil wel voorbereid zijn en scenario’s klaar hebben liggen.
Als ik het vergelijk met mijn collega’s uit de omgeving Uden, is het gelukkig in de meeste gemeentes waar wij werken tot nu toe niet zo extreem geweest als daar. Er zijn zeker meer overlijdens dan normaal en het blijft onzeker omdat je niet weet wat we nog kunnen verwachten.
Ons werk was het meest lastig in de periode dat de regels voortdurend veranderden en aangescherpt werden. Van geen beperking van aanwezigen bij een uitvaart naar een limiet van 100 en even later nog maar 30 was ontzettend vervelend. De situatie deed zich voor dat de nabestaanden de uitnodigingen hadden verstuurd en de dag voor de uitvaart nog mensen moesten afzeggen omdat de regels voor de uitvaart weer werden verscherpt. Dat was enorm verdrietig. Ze hebben hun handen al vol aan het omgaan met het verlies en het regelen van het afscheid. Deze extra belasting was heftig.
Ik denk dat het veel mensen leert, dat het gaat om hoe jij het als nabestaande wil en niet wat andere mensen verwachten.
Sinds het duidelijk is dat er 30 personen bij de uitvaart aanwezig mogen zijn, is er op dat gebied wat meer rust gekomen. We merkten al snel dat als we met de familie een uitvaart gingen bespreken, zij al op de hoogte waren van de nieuwe regels en hun ideeën over de uitvaart daar op aangepast hadden.
En zo zijn er, sinds half maart, alleen nog maar uitvaarten in kleine kring. Er is op veel locaties livestream mogelijk maar we merken dat lang niet iedereen de behoefte heeft om daar gebruik van te maken. Veel nabestaanden zien ook de voordelen hiervan, namelijk de uitvaart met alleen de voor hen belangrijkste mensen. Dat geldt zeker voor mensen die normaal gezien een grote uitvaart hadden gehad. Zij zeggen nu vaak: “Ik vind het eigenlijk veel fijner zo, anders hadden we ook zoveel rekening gehouden met anderen. Nu kunnen we het precies zo doen, zoals wij het willen.” Uiteraard geldt dat niet voor iedereen.
De uitvaarten zijn minder formeel, er is meer lucht, minder censuur op wat gezegd mag worden en het mag meer op z’n beloop gaan. Iets dat voor ons als uitvaartbegeleiders, die gewend zijn precies te weten hoe alles gaat lopen, even wennen was. Maar het leert ons nu ook dat je best eens wat los mag laten om te zien wat er gebeurt. En ik denk dat het veel mensen leert, dat het gaat om hoe jij het als nabestaande wil en niet wat andere mensen verwachten.
Ik ben trots op al onze medewerkers die zich dag en nacht inzetten voor een mooi afscheid. Die deze coronacrisis niet angstig maar strijdbaar in zijn gegaan. Het zijn vakmensen met een gouden randje.
Lieve groet, Renske